อากาศไม่พอหายใจ เจอเธอทีไร
ต้องดอมดม หอมละมุนละไม หมดใจ
ยิ่งสูด ดูดดื่ม เข้าไป เข้าปอดทีไร
ต้องนอนหลอกหลอนวนเวียนเรื่อยไป
คลั่งไคล้เธอยิ่งกว่าใคร
กินจับเลี้ยงกันไหม กินก๋วยเตี๋ยวกันไหม
ถ้าเธอไม่ไป ก็ไม่เป็นไร
กลิ่น กลิ่นของเธอ ทำฉันละลาย
เธอได้ใช้โรลออนรึเปล่า
หรือว่าเป็นกรรมพันธุ์ ที่กลิ่นดี
หากเธอผายลม คงจะหอม
มันไม่น่าเชื่อ ก็คง ต้องดมให้ซึ้งสักที
ชื่นใจ ไม่จางหายไป จะอยู่ใกล้ไกล
ถึงมองไม่เห็น ก็รู้ว่าเป็นกลิ่นเธอ
มันติดจมูกข้างใน เสพติดกลิ่นกายของเธอ
ให้ลบให้ล้างยังไง ต้องดมมะกรูดตะไคร้
ไปสยามกันไหม ไปข้าวสารกันไหม
ถ้าเธอไม่ไป ก็ไม่เป็นไร
กลิ่น กลิ่นของเธอ ทำฉันละลาย
เธอได้ใช้โรลออนรึเปล่า
หรือว่าเป็นกรรมพันธุ์ ที่กลิ่นดี
หากเธอผายลม คงจะหอม
มันไม่น่าเชื่อ ก็คง ต้องดมให้ซึ้งสักที
กลิ่น กลิ่นของเธอ ทำฉันละลาย
เธอได้ใช้โรลออนรึเปล่า
หรือว่าเป็นกรรมพันธุ์ ที่กลิ่นดี
หากเธอผายลม คงจะหอม
มันไม่น่าเชื่อ ก็คง ต้องดมให้ซึ้งสักที